تفاوت بین incoterms 2010 و incoterms 2020

تغییر قوانین بارنامه داخلی در اینکوترمز FCA

در اینکوترمز 2010، FOB معمولاً برای حمل و نقل کانتینر مورد استفاده قرار می‌گرفت. مشکل اینجا بود که فروشنده هنگامی که کانتینر به بندر صادراتی می‌رسید دیگر هیچگونه مسئولیتی نداشت، این در حالی بود که فروشنده تمام خطرات و هزینه ها را بر عهده می‌گرفت.

در اینکوترمز 2020 گزینه‌ای به این قوانین اضافه شد تا فروشنده بتواند بارنامه دریافت کند تا از خطراتی مثل لغو حمل و نقل‌های پیش بینی نشده پیشگیری شود.

 

هزینه ها به طور واضح تر ذکر شده است

تفاوت دوم در رابطه با فهرست هزینه ها در اینکوترمز است. در اینکوترمز 2010 هزینه‌ها برای هر مورد به طور جداگانه ذکر شده است. در اینکوترمز 2020 هم این مورد همچنان وجود دارد با این تفاوت که علاوه بر این، آنها در در A9 برای فروشنده و B9 برای خریدار فهرست می شوند (لیستی از تمام هزینه های مربوط به قوانین Incoterms)

 

تغییر بیمه در CIF و CIP

در CIF وضعیت بیمه همچنان ثابت است و بیمه با هزینه فروشنده اتخاذ می‌شود. در CIP اکنون تصمیم گرفته شده تا فروشنده ملزم شود بیمه‌ای را بپردازد که کلیه خطرات را پوشش دهد.

 

استفاده از حمل و نقل شخصی در FCA ، DAP ، DPU و DDP

اینکوترم‌های 2020 این امکان را برای شما فراهم خواهند کرد تا با ایجاد قراردادی حمل و نقل و ترابری را بدون دخالت شخص ثالث انجام دهید و از وسایل نقلیه شخصی خود استفاده کنید.

 

تغییرDAT (تحویل در ترمینال) به DPU (تحویل در مقصد نهایی تخلیه بار)

DAT که مخفف Delivered at Terminal بود، به DPU تغییر کرده است که مخفف Delivered at Place Unloaded است. این بدان معناست که از این پس تحویل DAT نه تنها می‌تواند در ترمینال بلکه در هر مکان دیگری انجام شود.

 

در نظر گرفتن الزامات ایمنی

از آن جا که الزامات ایمنی حمل و نقل اهمیت بیشتری پیدا کرده اند، در اینکوترمز 2020 اشاره‌ای صریح به تعهدات و هزینه‌های مربوط به ایمنی اضافه شده است.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *